PSİKOLOJİ YANSIMALARI

İsteyebilmek, emek ve gayret üzerine...

Bir bebeğin varlığını devam ettirebilmesi, sevilmesi, huzurlu ve doygun hissetmesi için ilk ve en temel aracı, ötekiyle —anneyle— kurduğu emme ilişkisidir.

Bebek, doğasında vermek olan bu anneden hiç çekinmeden sütünü ister.
Küçücük bedeniyle büyük bir emek harcar; emer.
Emdikçe süt çoğalır, çoğaldıkça daha çok emer.

Zaman geçer, yetişkin olunur.
Bizi huzurlu, doygun ve tatmin olmuş hissettirecek şeyler şekil değiştirir.
Sütün yerini başka şeyler alır.

Ve hayatın sütü her zaman akar.

Ne zaman bir bebek ve ona sütünü vermeye hazır bir anne görsem,
istemek, gayret ve çoğalma üzerine düşünürüm.

Son zamanlarda,
İstediğim ama gayret etmediğim, sonra da 'hayat vermiyor' diye hayıflandığım neler var?

"Hayatın sütü'nün kesildiğini” düşündüğümüz yerlerde,
acaba gerçekten süt mü kesildi…
Yoksa biz mi emmeyi bıraktık?

Belki de hiç kesilmedi. Sadece biz bazen isteme cesareti ve çabayı unuttuk.
Çünkü biliyoruz ki,
Hayatın cömertliği de aynı annesütü gibi biz istedikçe çoğalır.